Nieodpłatne świadczenie w kwocie 250 lub 400 zł obejmuje także koszty paliwa
Zapadł kolejny, pozytywny wyrok potwierdzający, iż na gruncie obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość nieodpłatnego świadczenia w kwocie 250 lub 400 zł, doliczana pracownikowi do przychodów, obejmuje również koszty paliwa (wyrok NSA z 8 stycznia 2019 roku, II FSK 3642/16).
Organy podatkowe konsekwentnie utrzymują stanowisko, że w sytuacji, kiedy pracownik korzysta z samochodu służbowego dla swoich prywatnych potrzeb i „tankuje na koszt pracodawcy”, wówczas przychodem pracownika z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń jest również wartość zużytego paliwa.
Korzystanie z samochodu służbowego do celów prywatnych stanowi dla pracownika nieodpłatne świadczenie, którego wartość, zgodnie z art. 12 ust. 2a-2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi: 250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3 lub 400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.
Zadaniem organów podatkowych, wartości te nie obejmują jednak kosztów zużytego przez pracownika paliwa. Innymi słowy doliczenie pracownikowi do opodatkowania kwoty 250 lub 400 zł to za mało. Trzeba jeszcze policzyć koszty zużytego przez pracownika paliwa.
W postępowaniach w sprawie indywidualnych interpretacji sądy administracyjne mają w tym zakresie inne stanowisko. W najnowszym wyroku NSA dotyczącym tej problematyki wskazano, że mając na uwadze literalną wykładnię brzmienia art. 12 ust. 2a ustawy, stwierdzić należy, że korzystanie z samochodu służbowego nie jest przecież możliwe bez paliwa. To tylko potwierdza konstatację, że przepisy ustanawiające ryczałtowy przychód wskazują na czynność "wykorzystania" samochodu służbowego, a nie na "prawo do wykorzystywania. Tylko wówczas możliwe jest jego skuteczne wykorzystywanie, jeżeli samochód jest w pełni przygotowany do eksploatacji. Odmienne rozwiązanie, wskazujące na wyłączenie paliwa z wydatków związanych z użytkowaniem samochodu służbowego, tj. wskazujące na jego odrębność, w konsekwencji stanowiłoby dalsze skomplikowanie w zakresie prowadzenia niezbędnych ewidencji. To z kolei niweczyłoby ideę ryczałtu i założonego nią celu. Przytoczony przepis nie daje podstaw do różnicowania dla celów podatkowych kosztów, które mogą być objęte ryczałtem (np. ubezpieczenie, bieżące naprawy i przeglądy) od tych, których ryczałt nie obejmuje (paliwo). To wszystko prowadzi do wniosku, że brzmienie art. 12 ust. 2a ustawy w pełni uzasadnia wykładnię, iż wartość przychodu z tytułu użytkowania samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje również udostępnienie danemu pracownikowi paliwa, które nie stanowi odrębnego świadczenia.
Komentowany wyrok jest już kolejnym pozytywnym w tym zakresie. Niestety organy podatkowe konsekwentnie prezentują pogląd przeciwny.
