Prawo do weryfikacji straty przedawnia się po 5, a nie po 10 latach
W dniu 6 listopada 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów po rozpoznaniu zagadnienia prawnego podjął uchwałę, w sprawie okresu przedawnienia prawa do odliczenia straty podatkowej.
Z uchwały tej wynika, że nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy, w którym została ona poniesiona, w sytuacji gdy upłynął termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za ten rok.
Jest to już druga uchwała dotycząca przedmiotowego zagadnienia. Pierwsza z dnia 29 września 2014 r. (Sygn. akt. II FPS 4/13) nie dawała jednoznacznej odpowiedzi na pytanie o dopuszczalny okres badania przez organy podatkowe odliczenia straty. Konsekwencją powyższego było rozbieżne orzecznictwo, dające pole do popisu fiskusowi.
Cześć składów orzekających popierało bowiem stanowisko fiskusa, zgodnie z którym prawo do weryfikacji straty przysługuje nawet przez 10 lat [1]. Przykładowo w sytuacji w której podatnik wygenerowałby stratę za 2017 r., którą ma prawo odliczyć od dochodu w latach 2018 – 2022, organ podatkowy uznawał, że miał prawo kwestionować prawo do jej odliczenia nawet do 2027 roku.
Uchwała rozwiała wątpliwości w tym zakresie. Sędziowie uznali bowiem, że do przedawnienia straty należy stosować art. 70 Ordynacji podatkowej, który odnosi się do kwestii przedawnienia zobowiązań podatkowych, zatem jedynie przez pięć lat od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku . W konsekwencji w przypadku opisanym powyżej organ podatkowy będzie mógł weryfikować prawo do odliczenia straty jedynie do momentu przedawnienia zobowiązani podatkowego za 2017 r. tj. do końca 2023 r .
Na przedmiotowej uchwale nie skorzystają jednak wszyscy podatnicy, a jedynie ci których straty organ nie zdążył zweryfikować przez upływem okresu przedawnienia. Pozostali, którzy otrzymali ostateczne decyzje lub prawomocny negatywny wyrok sądu administracyjnego nie będą mogli zyskać na z przywileju jaki daje uchwała. Nie jest ona bowiem podstawą do wznowienia postępowania.
[1] Zob. wyrok NSA z 10 listopada 2016 r. II FSK 2851/14, z 26 października 2016 r. II FSK 2709/14, Odmienne, korzystne dla podatnika stanowisko wynikało m.in. z wyroków NSA z 19 listopada 2014 r. II FSK 513/13, z dnia 26 stycznia 2016 R. II FSK 2922/14.
