Stanowisko Ministerstwa Finansów w zakresie płatności gotówkowych powyżej 15.000 zł
Z najnowszego stanowiska Ministerstwa Finansów wynika, że „Art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej dotyczy dwóch stron transakcji , jednak przepisy podatkowe które odwołują się do tej regulacji dotyczą wyłącznie jednej strony, czyli nabywcy. Skutki podatkowe dokonania płatności z naruszeniem art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odnoszą się wyłącznie do podmiotu ponoszącego koszt w ramach transakcji, a więc do strony dokonującej płatności (zapłaty)”[1].
Stanowisko powyższe wyjaśnia wątpliwości w zakresie interpretacji, obowiązujących od 1 stycznia 2017 r., art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Dotyczy ono kosztów podatkowych o charakterze bezpośrednim, tj. takich które sprzedający może uwzględnić w rachunku podatkowym dopiero w momencie uzyskania przychodu z odsprzedaży nabytego lub sprzedaży wyprodukowanego towaru. Na gruncie powyższych przepisów istniały wątpliwości, czy zapłata gotówką rodzi negatywne skutki podatkowe dla obydwu stron transakcji (dla sprzedającego w zakresie kosztów bezpośrednich), czy tylko nabywcy.
Sprzedający, który kupił towar w celu jego odsprzedaży lub poniósł wydatki na jego wytworzenie (i zapłacił cenę za pośrednictwem rachunku bankowego przypadku transakcji, której wartość przekracza 15.000 zł) jest uprawniony do uwzględnienia w kosztach podatkowych wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu sprzedaży niezależnie od tego czy otrzyma zapłatę, w wysokości co najmniej 15. 000 zł, w gotówce czy za pośrednictwem rachunku bankowego.
Interpretację nowych przepisów należy ocenić jako prawidłową. Zdanie Ministerstwa nie ma co prawda charakteru wiążącego, niemniej jednak z uwagi na zasadność takiej właśnie interpretacji przedmiotowych przepisów, organy podatkowe nie powinny zajmować odmiennego stanowiska w indywidualnych sprawach.
