Ubezpieczenia bez podatku WHT - kolejny korzystny wyrok
Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów w odniesieniu do podatników niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegających obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Spółka, która złożyła wniosek o interpretację indywidualną miała wątpliwości, czy umowy ubezpieczenia mieszczą się w katalogu usług określonych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. Zdaniem wnioskującej spółki ubezpieczenia nie mieściły się w katalogu usług określonych we wskazanym artykule Ustawy CIT.
Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Jego zdaniem usługi ubezpieczeniowe mają charakter podobny do gwarancji.
Spółka zaskarżyła interpretację zarzucając organowi podatkowemu m. in. nieuprawnione przyjęcie, że usługi ubezpieczeniowe są usługami o charakterze podobnym do usług gwarancji i jako takie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, a także brak uzasadnienia prawnego stanowiska organu w skarżonej interpretacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 11 lutego 2020 r. (I SA/Po 927/19) uznał, że skarga spółki jest zasadna. Zdaniem sądu, dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.
Zdaniem sądu organ podatkowy powinien porównać umowę ubezpieczenia z gwarancją. Po przeprowadzeniu tego rodzaju porównania obowiązkiem organu powinno być ustalenie czy świadczenia wymieniane podczas realizacji opisanych przez spółkę umów ubezpieczenia są podobne do świadczeń realizowanych w trakcie wykonywania umowy gwarancji.
Z uwagi na brak porównania umów, sąd uznał za przedwczesne odnoszenie się do zarzutu naruszenia art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy CIT. W ocenie sądu definitywne rozstrzygnięcie, czy opisane przez spółkę skarżącą usługi są objęte podatkiem u źródła wymaga zweryfikowania zasadności argumentów mających przemawiać za podobieństwem umów ubezpieczenia do świadczeń wprost wskazanych w treści powołanego przepisu.
