Ulga mieszkaniowa także dla podnajmowanej przez większą część roku nieruchomości położonej zagranicą
Własny cel mieszkaniowy, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, będzie zrealizowany nawet jeżeli podatnik w nabytej nieruchomości położonej zagranicą będzie przebywał jedynie kilka miesięcy, a przez pozostałą część roku nieruchomość podnajmował bądź użyczał osobom trzecim.
Tak orzekł organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z 1 sierpnia 2022 r., znak: 0113-KDIPT2-2.4011.503.2022.2.EC.
Stan faktyczny przedstawiony we wniosku o interpretację indywidualną
Kwestia zastosowania ulgi podatkowej została poruszona przez Dyrektora KIS na kanwie następującego stanu faktycznego. Podatniczka planuje sprzedać budowany jeszcze lokal mieszkalny położony w Polsce i nabyć nieruchomość położoną w Hiszpanii. Kobieta swoją pracę wykonuje zdalnie, a w związku z tym planuje przez okres 2-3 miesięcy corocznie zamieszkiwać w nabytej nieruchomości. W pozostałym okresie nieruchomość może być udostępniana osobom trzecim w ramach najmu okazjonalnego lub użyczenia. Docelowo podatniczka planuje spędzić w nabytym w Hiszpanii mieszkaniu emeryturę. Podatniczka zadała pytanie czy opisanym stanie faktycznym sprzedaż lokalu położonego w Polsce będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, tj. ulgi na cele mieszkaniowe.
Przesłanki zastosowania ulgi mieszkaniowej
Zgodnie z przepisem art. 21 ust. pkt 131 ustawy o PIT, wolne do podatku są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Aby jednak dochód z tytułu sprzedaży nieruchomości był w całości zwolniony z podatku dochodowego, cały przychód ze zbytej nieruchomości musi być wydatkowany na własne cele mieszkaniowe. Na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia pozwala wydatkowanie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości – w terminie i na cele wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, które zostały ponadto określone w art. 21 ust. 25 w zw. z ust. 30a ustawy o PIT.
Realizacja własnych celów mieszkaniowych
Pojęcie „własnych celów mieszkaniowych” ma nieostry charakter. Zgodnie z interpretacją ogólną Nr DD2.8202.4.2020 Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 13 października 2021 r. <<sam „cel mieszkaniowy” w danym budynku (lokalu) realizowany jest pośrednio dzięki możliwości zabezpieczenia i realizacji w nim podstawowych potrzeb życiowych człowieka>>. Z interpretacji ogólnej wynika ponadto, że własny cel mieszkaniowy polegać ma na możliwości zamieszkiwania i funkcjonowania w budynku (lokalu), czyli normalnej ludzkiej egzystencji. Tymczasem w omawianej interpretacji indywidualnej, organ zwrócił uwagę, że ustawa podatkowa nie określa kiedy i jak długo podatnik powinien mieszkać w nabytej nieruchomości, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkaniowego. Nie ma więc podstaw, by twierdzić, że podatnik, który w nieruchomości zamieszkuje przez pewien okres, a nie stale, takiego własnego celu mieszkaniowego nie realizuje.
Nie jest też przeszkodą dla zastosowania omawianego zwolnienia wynajęcie nieruchomości, czy czasowe udostępnienie jej innym osobom, jeżeli Wnioskodawczyni zakupiła tą nieruchomość z zamiarem realizowania w niej w przyszłości własnych celów mieszkaniowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje też utraty uprawnienia do ulgi mieszkaniowej w przypadku czasowego wynajmu nieruchomości nabytej na własne cele mieszkaniowe.
Warunki zastosowania zwolnienia dla nieruchomości położonej zagranicą
Przepis art. 21 ust. 27 ustawy o PIT wskazuje, że wydatki na cele mieszkaniowe mogą być ponoszone nie tylko na terytorium Polski, ale także innych państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Konieczne jest jednak, istnienie podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, z których wynika, że polskie organy podatkowe są uprawnione do wymiany informacji podatkowych z organami podatkowymi tego drugiego państwa.
W analizowanym w interpretacji stanie faktycznym zastosowanie znalazło postanowienie art. 26 ust. 1 zdanie pierwsze umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Hiszpanii o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Madrycie dnia 15 listopada 1979 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 17, poz. 127), zgodnie z którym właściwe władze Umawiających się Państw będą wymieniały informacje konieczne do wykonywania niniejszej umowy, a także informacje dotyczące prawa wewnętrznego Umawiających się Państw co do podatków objętych niniejszą umową w takim zakresie, w jakim opodatkowanie, które one przewidują, jest zgodne z umową.
