Zwrot kosztów dojazdów i noclegów na posiedzenia Rady Nadzorczej wolny od PIT
Przejazdy, zakwaterowanie lub wyżywienie zapewniane członkowi rady nadzorczej w związku z udziałem w posiedzeniach odbywających się poza miejscowością jego zamieszkania są wolne od PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kolejna pozytywna interpretacja w tym zakresie została wydana przez Dyrektora KIS w dniu 5 czerwca 2020 r. znak: 0115-KDIT2.4011.276.2020.1.MD.
Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 2221 § 2 ksh, członkom rady nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady. Do kosztów związanych z udziałem w pracach rady nadzorczej zalicza zwrot kosztów dojazdu samochodem prywatnym z miejsca zamieszkania, innego niż miejscowość, w której odbywa się posiedzenie, wyżywienia i zakwaterowania. Wnioskodawca nalicza i zwraca przedmiotowe koszty na zasadach analogicznych jak przy podróżach służbowych pracowników.
Organ podatkowy wskazał, że ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy wyodrębnił dwa rodzaje podróży: „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Według jednej z dyrektyw wykładni językowej, tj. zakazu wykładni synonimicznej, zakłada się, że różnym zwrotom nie należy nadawać tego samego znaczenia. Nie można zatem uznać za poprawną takiej wykładni, która prowadzi do ustalenia, że zwroty „podróż służbowa” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem” będą miały to samo znaczenie. Zakres pojęcia „podróż” zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie został zdefiniowany ani w ustawie podatkowej ani w innych przepisach. Zatem właściwą metodą odkodowania jego znaczenia jest sięgnięcie do reguł wykładni językowej. Według słownika języka polskiego - podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. Efektem zastosowania wykładni językowej jest więc ustalenie, że podróż to przebycie drogi do jakiegoś odległego miejsca, bez dookreślenia tego pojęcia przez takie elementy jak czas odbywania, częstotliwość czy też przez zdefiniowanie kierunku podróży. Stąd też przedmiotowe zwolnienie nie obejmuje zwrotu kosztów za jazdy lokalne, bowiem nie spełniają definicji „podróży”.
Biorąc powyższe pod uwagę należy również przyjąć, że podróżą, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b jest dojazd osób należących do składu rad nadzorczych na posiedzenia, z miejscowości położonych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba osoby prawnej, jeśli posiedzenia odbywają się w tej miejscowości lub dojazd na posiedzenia w innej niż siedziba osoby prawnej miejscowości.
Odróżnienie semantyczne pojęcia „podróż” oraz „podróż służbowa” stało się przedmiotem licznych orzeczeń sądów administracyjnych. Przykładowo w wyroku NSA z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie II FSK 1446/16 sąd podkreślił, że: aby osoba nie będąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 16 lit b w zw. z ust. 13 pkt 1 updof konieczne jest odbycie przez nią podróży oraz ustalenie, że celem tej podróży jest osiągnięcie przychodu. Nadto otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym podróż, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b updof nie może być utożsamiana z podróżą służbową.
Podobnie WSA w Warszawie w wyroku z dnia 16 maja 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1848/18 wskazał, że w treści art. 21 ust. 1 pkt 16 updof ustawodawca wyodrębnił dwa rodzaje podróży uzasadniające zwolnienie przychodów uzyskanych za czas podróży, mianowicie „podróż służbową” oraz „podróż osoby niebędącej pracownikiem”. Oznacza to, że obu tym pojęciom nie można nadawać tego samego znaczenia.
Z kolei SN w wyroku z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. II UK 474/17 wskazał, że: „Przy wykładni art. 21 ust 1 pkt 16 należy wnioskować, że skoro ustawodawca w sposób odmienny określił podróż służbową pracownika i podróż osoby niebędącej pracownikiem to, aby osoba niebędąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust 1 pkt 16 lit. b w związku z ust 13 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych konieczne jest odbycie przez nią podróży oraz ustalenie, że celem tej podróży jest osiągnięcie przychodu.
Mając na uwadze powyższe Dyrektor KIS potwierdził, że w sytuacji kiedy wnioskodawca zwraca koszty poniesione przez członków rady nadzorczej z tytułu przejazdów, zakwaterowania lub wyżywienia – w wysokości udokumentowanej biletami, fakturami lub obliczonej na zasadach wskazanych w Rozporządzeniu Ministra Pracy Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej - przedmiotowy zwrot stanowi dla nich przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy, do którego znajduje zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
