Koszty niedoborów magazynowych nie podlegają eCIT
Koszty niezawinionych przez podatnika niedoborów magazynowych nie stanowią wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, zatem nie podlegają one estońskiemu CIT.
Do takich wniosków doszedł Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej niedawno interpretacji indywidualnej.
W stanie faktycznym będącym przedmiotem rozważań, Wnioskodawca prowadził działalność produkcyjną, a także świadczył usługi transportowe polegające na przewozie ładunków. Wnioskodawca od 1 lutego 2023 r. wybrał opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek. Wnioskodawca wyjaśnił, że w toku prowadzonej działalności ponosił wydatki związane z tzw. niedoborami magazynowymi. Tego rodzaju niedobory magazynowe pojawiały się podczas przeprowadzania inwentaryzacji składników majątku. Omawiane niedobory magazynowe wykazywane były przez komisję inwentaryzacyjną, która dokonywała corocznego remanentu składników majątkowych spółki. Spis przeprowadzany był z należytą starannością. Co więcej, Wnioskodawca prowadził monitoring magazynu, a także posiadał dział ochrony, który weryfikował wszystkie wjeżdżające i wyjeżdżające ze spółki pojazdy. Do zarządzania magazynem Wnioskodawca wykorzystywał dedykowany moduł w systemie księgowym.
Wnioskodawca w świetle ustawy o rachunkowości traktował tego rodzaju wydatki jako pozostałe koszty operacyjne.
Wnioskodawca dążył do ustalenia, czy koszty niedoborów magazynowych ponoszonych przez Spółkę podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. Zdaniem Wnioskodawcy, niedobory i szkody magazynowe, które powstają w toku prowadzonej działalności są z nią nierozerwalnie związane i powstają mimo dochowania należytej staranności w zakresie gospodarki magazynowej. Niezasadne byłoby zatem obarczanie Wnioskodawcy dodatkowym kosztem w postaci Ryczałtu, skoro Spółka dołożyła wszelkich starań w celu uniknięcia niedoborów magazynowych, a te, które powstały, wynikają z normalnego prowadzenia działalności gospodarczej.
DKIS zaaprobował stanowisko wyrażone przez Wnioskodawcę i stwierdził, że co do zasady koszty nabycia towarów handlowych są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z tytułu ich zbycia. Poniesienie tych kosztów było celowe, a powstawanie strat w towarach handlowych jest związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
DKIS podkreślił także, że jeżeli analiza okoliczności powstania niedoborów w towarach handlowych, całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika oraz działań podjętych przez niego w celu zabezpieczenia się przed powstawaniem strat, prowadzi do wniosku, że straty w tych towarach:
- były zdarzeniem losowym,
- powstały w trakcie normalnego i racjonalnego działania podatnika,
- były niezależne od jego woli,
- były niezawinione przez podatnika,
- nie wynikały z braku dochowania przez niego należytej staranności,
to nie można traktować tych wydatków jako wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Interpretacja DKIS z 21 lutego 2024 r. zn. 0114-KDIP2-2.4010.693.2023.1.ASK
