Nie ma ulgi sponsoringowej przy sponsoringu niewłaściwym
Przekazanie środków finansowych na prowadzące działalność sportową stowarzyszenie zrzeszające kluby sportowe nie zawsze pozwala na skorzystanie z ulgi sponsoringowej, o której mowa w art. 26ha ustawy o PIT.
Tak orzekł Dyrektor KIS w najnowszej interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.221.2021.2.KP.
Przedsiębiorca, który chciał uzyskać interpretację indywidualną, planował przekazywać środki finansowe na rzecz stowarzyszenia. Chciał w związku z tym potwierdzić swoje uprawnienie do skorzystania z ulgi sponsoringowej, o której mowa w art. 26ha ustawy o PIT. Stowarzyszenie, które miało być beneficjentem pomocy przedsiębiorcy, jest związkiem sportowym, którego członkami są wyłącznie kluby sportowe, takie stowarzyszenie realizuje cele, takie jak poszczególne kluby tylko w większej skali. Taki związek sportowy (stowarzyszenie) faktycznie jest koordynatorem działań klubów sportowych, czyli swoich członków.
Trzeba w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 26ha ustawy o PIT (analogicznie art. 18ee ustawy o CIT), podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może odliczyć od podstawy obliczenia podatku kwotę stanowiącą 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych m.in. na działalność: sportową - przy czym kwota odliczenia nie może przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Za koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność sportową uznaje się koszty poniesione w szczególności na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (klub sportowy działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, który może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały), na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy, tj.:
- realizację programów szkolenia sportowego,
- zakup sprzętu sportowego,
- pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach,
- pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego,
- sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej
- jeżeli wpłynie to na poprawę warunków uprawiania sportu przez członków klubu sportowego, który otrzyma dotację, lub zwiększy dostępność społeczności lokalnej do działalności sportowej prowadzonej przez ten klub.
Z kolei z przepisów ustawy o sporcie wynika, że działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego (art. 3 ust. 1 ustawy o sporcie). Natomiast klub sportowy działa jako osoba prawna (art. 3 ust. 2 ustawy o sporcie).
Zarówno treść wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak uzasadnienie organu się zdawkowe.
Dyrektor KIS w uzasadnieniu zwrócił uwagę na istotę umowy sponsoringu. Jak wskazał, umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).
W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, zgodnie z którym darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju - z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie - nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar, czy usługę.
Skoro w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo, czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń.
W opisie zdarzenia przyszłego wnioskodawca rzeczywiście nie wskazał jakiego rodzaju pomoc chce przekazywać stowarzyszeniu ani czy wiążą się z nią jakieś wzajemne świadczenia reklamowe, które stowarzyszenie miałoby wypełniać. Można więc domyślać się, że był to zasadniczy powód uznania stanowiska wnioskodawcy w zakresie skorzystania z ulgi sponsoringowej za nieprawidłowe.
Organ podatkowy zwrócił w dalszej części uzasadnienia także uwagę, że najważniejszym warunkiem do skorzystania z ulgi sponsoringowej jest poniesienie wydatków na działalność sportową, w tym na finansowanie klubu sportowego. O ile umowy sponsoringu właściwego zawarte z klubami sportowymi działającymi w formie stowarzyszeń uprawniały do skorzystania z ww. ulgi, co Dyrektor KIS potwierdzał w interpretacjach indywidualnych (np. sygn. 0111-KDIB2-1.4010.38.2023.2.BJ), to być może wątpliwości organu wzbudził fakt, że stowarzyszenie zrzesza kluby sportowe. Być może nie jest to wystarczająca aktywność, by uznać ją za „działalność sportową”, o której mowa w ustawie o PIT i ustawie sporcie. To zagadnienie nie wybrzmiało jednak jasno w uzasadnieniu analizowanej interpretacji indywidualnej.
