Podwyższone koszty również dla pracownika zdalnego
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po raz kolejny potwierdził, że prawo do wyższych miesięcznych kosztów uzyskania przychodu (300,00 zł) przysługuje również pracownikom wykonującym pracę całkowicie zdalnie poza miejscowością, w której zlokalizowany jest zakład pracy.
30 kwietnia 2024 r. mija termin na złożenie rocznej deklaracji podatkowej PIT-37. Zgodnie z zasadą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody (przychody pomniejszone o koszty uzyskania przychodu), z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Przypomnijmy, że w świetle art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych, (dalej: „ustawa o PIT”):
Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
- wynoszą 250 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3000 zł - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- nie mogą przekroczyć łącznie 4500 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- wynoszą 300 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 3600 zł - w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
- nie mogą przekroczyć łącznie 5400 zł za rok podatkowy - w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Stosownie zaś do art. 22 ust. 13 ww. ustawy: Przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.
W stanie faktycznym będącym podstawą wydania korzystnej interpretacji indywidualnej pracownik Spółki (będącej Wnioskodawcą) zatrudniony jest na umowę o pracę. Na podstawie art. 6718 Kodeksu pracy, praca ta wykonywana jest całkowicie zdalnie w miejscu uzgodnionym z pracodawcą, tj. w miejscu zamieszkania pracownika (znajdującym się poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy). Pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, zaś przypadku, gdy jest wzywany do biura otrzymuje świadczenia należne w związku z podróżą służbową, w tym zwrot kosztów przejazdów, które nie są zaliczane do przychodów podlegających opodatkowaniu (przy czym wezwania takie są rzadkością ponieważ praca wykonywana jest w 100% poza siedzibą pracodawcy).
W związku z powyższym Wnioskodawca zapytał Dyrektora KIS, jakie koszty uzyskania przychodów powinny być zastosowane w przypadku pracy zdalnej w 100% wykonywanej w miejscu zamieszkania?
Spółka pozostawała w przekonaniu, że miejsce pracy zdalnej spełnia wymogi definicji zakładu pracy zawarte w przepisach BHP, a z braku takiej definicji w przepisach Kodeksu pracy i ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przyjęła, że w przypadku pracy zdalnej wykonywanej w 100% w miejscu zamieszkania pracownika, jego zakład pracy i miejsce zamieszkania znajdują się w tej samej miejscowości, a zatem przysługują mu (niższe) koszty uzyskania przychodów tzn. w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 (250,00 zł miesięcznie).
Z tak zaprezentowanym stanowiskiem nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazując, że zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 oraz art. 22 ust. 13 ustawy o PIT, tzw. podwyższone koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, tj. koszty w wysokości 300 zł miesięcznie (a za rok podatkowy łącznie w wysokości nie wyższej niż 3.600 zł) przysługują w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, oraz pracownik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę lub zwrotu kosztów dojazdu do zakładu pracy (chyba że zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu).
W sytuacji zatem, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania pracownika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, to niezależnie od faktycznego miejsca wykonywania pracy zdalnej (o której mowa w art. 6718 Kodeksu pracy), pracownikowi przysługują podwyższone koszty uzyskania przychodów.
Wyjątek stanowią sytuacje (miesiące), w których pracownik otrzymałby wskazany dodatek za rozłąkę lub zwrot kosztów dojazdu niezaliczony do przychodów podlegających opodatkowaniu – w takim przypadku, w miesiącu otrzymania takiego przychodu, zastosowanie miałaby stawka obniżona.
Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 22 marca 2024 r. znak: 0115-KDIT2.4011.70.2024.2.KC
