Ulga na powrót – warunki zwolnienia od podatku
Nowy Ład od 2022 roku wprowadza zwolnienie od podatku do wysokości 85.528 zł przychodów w roku podatkowym, w związku z przeniesieniem przez podatnika miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednakże osoby które powróciły do Polski nie będą płacić podatku pod warunkiem, że uda się im udokumentować fakt posiadania rezydencji podatkowej w innym państwie przynajmniej przez trzy lata.
Na podstawie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2021 poz. 2105), do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT) wprowadzono nową kategorię zwolnienia podatkowego. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, reguluje tzw. ulgę na powrót. Wskazuje on, że przychody podatnika, który przeniósł na powrót miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są objęte zwolnieniem z podatku, jeżeli spełnione są określone warunki.
Po pierwsze, suma przychodów podatnika objęta zwolnieniem podatkowym nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 85 528 zł.
Po drugie, przychody te mogą pochodzić z następujących tytułów: stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o PIT i z pozarolniczej działalności gospodarczej, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30c albo art. 30ca ustawy o PIT albo ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Po trzecie, zwolnieniem objęte są przychody, które podatnik osiągnął w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego. Przy obliczaniu kwoty przychodów podlegających temu zwolnieniu od podatku nie uwzględnia się przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie ustawy, zwolnionych od podatku dochodowego, oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Podatnik, przed zmianą miejsca zamieszkania na państwo inne niż Rzeczpospolita Polska, powinien przebywać na terytorium RP nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat. Zwolnienie przysługuje pod warunkiem, że podatnik następnie nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na powrót na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dla powyższego uwzględnić należy także okres od początku roku, w którym podatnik zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zwolnieniu podlegają przychody, które podatnik osiągnął w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł to miejsce zamieszkania, albo od początku roku następnego. Zwolnienie, ma zastosowanie do podatników, którzy przenieśli miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zwolnienie przysługuje podatnikom posiadającym obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej. Podatnik powinien mieć miejsce zamieszkania (a więc ośrodek interesów życiowych lub przebywać na właściwym terytorium przynajmniej 183 dni) poza granicami nieprzerwanie przez okres trzech lat kalendarzowych oraz okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa podatkowa wskazuje ponadto państwa, w których podatnik powinien zamieszkiwać, aby skorzystać ze zwolnienia. Są to: państwa członkowskie Unii Europejskiej lub państwa należące do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacja Szwajcarska, Australia, Republika Chile, Państwo Izrael, Japonia, Kanada, Meksykańskie Stany Zjednoczone, Nowa Zelandia, Republika Korei, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stany Zjednoczone Ameryki.
Przebywanie poza granicami RP powinno być udokumentowane. Podatnik powinien posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do skorzystania ze zwolnienia, przynajmniej przez trzy lata kalendarzowe. Podatnik nie może też korzystać uprzednio, w całości lub w części, z tego zwolnienia – w przypadku podatników, którzy ponownie przeniosą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – z ulgi można więc skorzystać jednorazowo przez okres czterech następujących po sobie lat.
Do obowiązków płatnika należy uwzględnienie zwolnienia w ramach tzw. ulgi na powrót przy obliczaniu zaliczek na podatek. W treści oświadczenia podatnik zwraca się do płatnika o niepobieranie zaliczek na podatek od przychodów ze wskazanych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT tytułów. Z punktu widzenia płatnika, istotna jest treść złożonego przez podatnika oświadczenia. Zgodnie z przepisem art. 32 ust. 1g ustawy o PIT, w oświadczeniu powinno się wskazać rok rozpoczęcia i zakończenia stosowania ulgi. Płatnik stosuje zwolnienie najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał oświadczenie podatnika i stosuje ją nie dłużej niż do upływu terminu wskazanego przez podatnika. Podobnie w przypadku zaprzestania stosowania zwolnienia – podatnik powinien poinformować płatnika o zmianie okoliczności faktycznych wynikających z oświadczenia, a płatnik nie uwzględnia go najpóźniej od kolejnego miesiąca, następującego po tym, w którym uzyskał tę informację. Oświadczenie, jest składane pod rygorem odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia i zawiera klauzulę o następującej treści: "Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia." Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych oświadczeń.
