Wynagrodzenie pracowników jednak kosztem ulgi na ekspansję?
Kolejny zwrot akcji w przypadku ulgi na ekspansję. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu potwierdził, że wynagrodzenie pracowników podatnika, którzy m.in. przygotowują dokumentację umożliwiającą sprzedaż produktów może stanowić koszt uprawniający do zastosowania ulgi na ekspansję.
W tym miejscu warto przypomnieć, że w świetle art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych. Wydawałoby się, że katalog tych kosztów pozostaje otwarty, a tym samym podatnik będzie miał prawo do skorzystania z ulgi, o ile udowodni, że koszt przez niego poniesiony jest kosztem związanym z „przygotowaniem dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów”. Podatnicy wielokrotnie podnosili, że tego rodzaju kosztem może być m.in. wynagrodzenie pracowników danego podatnika, którzy w istocie tego rodzaju dokumentację przygotowują.
Pierwotnie podejście to było akceptowane przez organy podatkowe i potwierdzane w interpretacjach indywidualnych. Niemniej jednak – zarówno DKIS, jak i Ministerstwo Finansów (w projekcie objaśnień podatkowych) wycofał się z tego stanowiska. W świetle projektu objaśnień, zdaniem MF „zakresem ulgi na ekspansję nie są objęte koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działania generujące koszty, scharakteryzowane w art. 18eb ust. 2-5 ustawy o CIT oraz odpowiadającym im postanowienia art. 26gb ustawy o PIT”.
Te niekorzystną wykładnię przepisów potwierdził m.in. WSA w Białymstoku w prawomocnym wyroku z 24 stycznia 2024 r. WSA podkreślił, jak ważna w doktrynie i orzecznictwie podatkowym jest zasada udzielania wszelkich ulgi i zwolnień wyłącznie według zasad określonych prawem, na podstawie wykładni ścisłej, a nie wykładni rozszerzającej.
Niemniej jednak, tego rodzaju wykładnia nie została zaakceptowana przez WSA w Poznaniu, który podkreślił, że „przygotowywanie dokumentacji” odbywa się przez konkretne osoby, a więc „nie można powoływać się na racjonalność ustawodawcy, który rzekomo z kosztów tych wykluczył wynagrodzenia osób dokonujących tych czynności, zabiegów i podejmujących starania, aby przygotować dokumentację niezbędną w celu składania ofert innym podmiotom”.
Co więcej, WSA podkreślił, że „gdyby stanowisko organu uznać za prawidłowe, oznaczałoby to wykluczenie z ulgi podatników, którzy samodzielnie realizują czynności objęte spornym przepisem, angażując w nie własnych pracowników. Faktury od firm zewnętrznych za przygotowanie dokumentacji wyszczególnionych w pkt 4 i 5 byłyby objęte zwolnieniem, a przecież obejmowałyby koszt wynagrodzeń pracowników tych firm przygotowujących te dokumentacje”.
Wyrok WSA w Poznaniu z 31 lipca 2024 r., sygn. akt I SA/Po 207/24
