Za robota przemysłowego nie można uznać całej linii produkcyjnej
Definicja robota przemysłowego sprawia wątpliwości interpretacyjne.
Podatnicy realizujący wydatki na robotyzację mają prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania 50% kosztów podatkowych poniesionych na robotyzację (art. 38eb CIT, art. 52jb PIT).
W art. 38eb ust. 3 CIT (odpowiednio art. 52jb PIT), zdefiniowano robota przemysłowego w następujący sposób:
Przez robota przemysłowego rozumie się automatycznie sterowaną, programowalną, wielozadaniową i stacjonarną lub mobilną maszynę, o co najmniej 3 stopniach swobody, posiadającą właściwości manipulacyjne bądź lokomocyjne dla zastosowań przemysłowych, która spełnia łącznie następujące warunki:
- wymienia dane w formie cyfrowej z urządzeniami sterującymi i diagnostycznymi lub monitorującymi w celu zdalnego: sterowania, programowania, monitorowania lub diagnozowania;
- jest połączona z systemami teleinformatycznymi, usprawniającymi procesy produkcyjne podatnika, w szczególności z systemami zarządzania produkcją, planowania lub projektowania produktów;
- jest monitorowana za pomocą czujników, kamer lub innych podobnych urządzeń;
- jest zintegrowana z innymi maszynami w cyklu produkcyjnym podatnika.
W kontekście takiej definicji robota przemysłowego pojawiają się wątpliwości u podatników, którzy w procesie produkcyjnym wykorzystują skomplikowane linie technologiczne.
We wnioskach o interpretacje indywidualne podatnicy wskazują że wszystkie wchodzące w skład danej linii technologicznej urządzenia tworzą jednego robota przemysłowego. W ocenie wnioskodawców, bez chociażby jednego z elementów ciąg technologiczny nie może wypełniać swoich zadań.
Natomiast Dyrektor KIS w wydawanych interpretacjach zajmuje przeciwne stanowisko. Zdaniem organu bowiem to poszczególne urządzenia w ramach linii technologicznych mogą spełniać definicję robota przemysłowego, a nie cała linia. Odnosząc się do definicji ustawowej jedną z cech robota przemysłowego jest to, że musi być on zintegrowany z innymi maszynami w cyklu produkcyjnym podatnika. Tym samym to robot przemysłowy, wraz innymi urządzeniami tworzy ciąg technologiczny.
Takie stanowisko zostało przedstawione m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:
- 2025-06-02 (0111-KDIB1-3.4010.187.2025.1.MBD),
- 2025-06-02 (0111-KDIB1-3.4010.193.2025.1.ZK)
W kontekście takiego podejścia do definicji robota przemysłowego istotnym zadaniem dla podatnika staje się analiza poszczególnych urządzeń wchodzących w skład linii technologicznych. Podatnik musi bowiem zidentyfikować te urządzenia, które spełniają definicję robota przemysłowego, lub ewentualnie stanowią maszynę (urządzenie peryferyjne) do robotów przemysłowych funkcjonalnie z nimi związaną. Wyłącznie bowiem w kontekście tych urządzeń, dokonywane przez podatnika odpisy amortyzacyjne stanowią podstawę do korzystania z ulgi na robotyzację.
W konsekwencji podatnik powinien również zweryfikować prawidłowość rozpoznania ulgi na robotyzację w poprzednich latach podatkowych.
Należy również pamiętać, że z uwagi na techniczny charakter definicji prawidłowe rozliczenie ulgi na robotyzację wymaga zaangażowania w ten proces także pracowników dysponujących odpowiednią wiedzą techniczną, pozwalającą na ustalenie charakteru poszczególnych urządzeń.
Kontakt:
Łukasz Błażewicz
l.blazewicz@doradca.lublin.pl
tel. (81) 532-23-75 w. 349
