Zasady rozliczania strat podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych
Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W kilku jednak wyjątkowych przypadkach przedmiotem opodatkowania jest przychód (chodzi tu m.in. o osiągane na terytorium RP przez nierezydentów przychody z odsetek, należności licencyjnych, niektórych usług, osiągane przez rezydentów dywidendy od polskich spółek, przychody objęte podatkiem od przychodów z budynków).
Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:
Podatnik rozliczając stratę podatkową (w obrębie danego źródła) oraz kierując się interesem ekonomicznym, może dokonać swobodnego wyboru, według jakich zasad będzie rozliczał stratę (według pkt 1, czy 2). Przy czym dodać należy, że ww. pkt 2 ma zastosowanie wyłącznie do strat powstałych począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2018 r.
Choć zasady rozliczania strat wydają się być precyzyjnie określone, to jednak w praktyce mogą budzić pewne wątpliwości. Dla lepszego zobrazowania zasad rozliczania strat podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, przyjrzyjmy się przykładowi.
Przykład
Na uwadze należy również mieć to, że podatnik w związku czynnościami restrukturyzacyjnymi może w pewnym momencie utracić prawo do odliczania „swoich” wcześniej poniesionych strat. Taka sytuacja ma miejsce wówczas, gdy podatnik przejął inny podmiot lub nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w tym w drodze wkładu niepieniężnego, lub otrzymał wkład pieniężny, za który nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w wyniku czego:
