Kiedy opłaty za know-how podlegają limitowaniu do 5% EBITDA?
Opłaty za korzystanie z know-how podlegają ograniczeniom w kosztach, jeżeli są ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych, albo podmiotów z siedzibą w rajach podatkowych.
Podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wszelkiego rodzaju opłaty i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw autorskich, praw własności przemysłowej, know-how oraz licencji, które są poniesione na rzecz podmiotów powiązanych lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w rajach podatkowych, w części w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% podatkowej EBITDA.
Ograniczeniom podlegają również koszty usług nabywanych od podmiotów powiązanych m.in. usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, doradcze, badania rynku. Jednocześnie ograniczenie to nie ma zastosowania do: kosztów usług, opłat i należności zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.
Zgodnie z aktualnym orzecznictwem (przykładowo wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 stycznia 2019 r. I SA/Po 919/18) wyłączenie ograniczenia w kosztach odnosi się do związku kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi, nie zaś do relacji, w jakiej koszt ten pozostaje z osiągniętym przychodem. Koszt niepodlegający limitowaniu to koszt usług, opłat i należności w jakimkolwiek stopniu inkorporowany w wytworzonych lub nabytych przez podatnika towarach lub świadczonych przez niego usługach. Koszt ten powinien być możliwy do zidentyfikowania jako czynnik obiektywnie kształtujący cenę danego dobra lub usługi. W opinii sądu o bezpośrednim związku kosztu z wytworzeniem lub nabyciem towaru bądź świadczeniem usługi można mówić jedynie w sytuacji gdy koszt ten wprost oraz w dostrzegalny, możliwy do precyzyjnego określenia oraz przekłada się na cenę wytwarzanych lub nabywanych przez podatnika towarów bądź realizowanych przez niego usług.
Opierając się na powyższym wywodzie, WSA w Poznaniu uznał, że opłaty za know-how nie pozostają w związku z wytworzeniem lub nabyciem konkretnych towarów jak i nie pozostają w związku ze świadczeniem przez podatnika konkretnych usług. Koszty te należą do katalogu kosztów ogólnych zarządu, a przez to nie mieszczą się w zakresie zastosowania wyłączenia. Ponoszone opłaty jedynie pośrednio wpływają na cenę zbywanych towarów. Brak jest podstaw dla przyjęcia, że ponoszenie opłaty za know-how wprost przekładają się na cenę konkretnie oznaczonych produktów lub konkretnych usług. Przez koszt bezpośrednio związany z wytworzeniem lub nabyciem towaru nie można rozumieć wszelkich niezbędnych wydatków ponoszonych w procesie produkcji i dystrybucji.
Tym samym WSA w Poznaniu podzielił stanowisko Dyrektora KIS, że opłaty za korzystanie z know-how podlegają ograniczeniom w kosztach, jeżeli są ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych albo z siedzibą w rajach podatkowych.
