Koszty rozbiórki poprzedniego środka trwałego zwiększają wartość początkową nowego
Wartość początkowa środka trwałego wytwarzanego we własnym zakresie obejmuje wszystkie koszty ponoszone w związku z inwestycją do dnia oddania go do używania. Jeżeli do realizacji inwestycji konieczna jest rozbiórka poprzedniego obiektu, koszty rozbiórki zwiększają wartość początkową wytwarzanego we własnym zakresie środka trwałego.
Podatnicy realizujący inwestycje w środki trwałe ponoszą szereg wydatków związanych z wytworzeniem takich środków trwałych we własnym zakresie. Wydatki ponoszone w okresie realizacji inwestycji nie stanowią kosztów podatkowych, ale podlegają kapitalizacji do wartości początkowej. Do wartości początkowej podlegają zaliczeniu wszystkie koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Niekiedy wątpliwości budzi zasadność zaliczania do wartości początkowej kosztów rozbiórki lub likwidacji poprzednich środków trwałych. Podatnicy mają obawy czy takie koszty rozbiórki są kosztami związanymi z nową inwestycją, czy są to koszty związane z ogólnie prowadzoną działalnością gospodarczą.
Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku podatnika wytwarzającego ciepło systemowe.Spółka podjęła decyzję o rozbiórce wyeksploatowanego kotła i budowie w tej samej lokalizacji nowego kotła. Rozbiórka starego kotła była konieczna do rozpoczęcia budowy nowego środka trwałego. Decyzja o likwidacji starego pieca została podjęta z uwzględnieniem racjonalnej gospodarki środkami trwałymi i brała pod uwagę zastosowanie nowych, lepszych rozwiązań technologicznych.
W interpretacji z dnia 30 października 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.360.2020.1.MMU) Dyrektor KIS uznał, że do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Nakład inwestycyjny oznacza wszystkie koszty poniesione dla realizacji inwestycji, w tym na działania wstępne, przygotowujące prace rzeczowe. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, że do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, że katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty, co wskazuje na to, że mieszczą się w nim również inne, nie wymienione wprost koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku.
W ocenie Dyrektora KIS, koszty wyburzenia starego kotła będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, które będą powiększać wartość początkową nowego kotła. Koszty te są poniesione w celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w związku z realizacją nowej inwestycji. Na wartość początkową środka trwałego składają się wszystkie koszty poniesione w związku z budową środków trwałych, a zatem mogą to być koszty wyburzenia likwidowanych środków trwałych bądź innych składników majątku, jeżeli czynność ta pozostaje w związku z prowadzoną inwestycją. Przedmiotowe koszty stanowią bowiem prace wstępne, przygotowujące miejsce pod nową inwestycję.
Jak wynika z uzasadnienie interpretacji, dla prawidłowego rozliczenia kosztów wytworzenia środków trwałych znaczenie ma określenie momentu zakończenia inwestycji i momentu faktycznego oddania tych środków do używania. Wszelkie bowiem wydatki pozostające w związku z wytworzeniem środka trwałego i poniesione do dnia oddania go do używania mają wpływ na jego koszt wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi o wartości początkowej środka trwałego, od której dokonuje się następnie odpisów amortyzacyjnych.
Omawiana interpretacja wpisuje się w prezentowaną przez organy podatkowe linie orzeczniczą, gdzie koszty wytworzenia środka trwałego są interpretowane bardzo szeroko. Koszty dające się zaliczyć do wartości początkowej to koszty ponoszone w szerokim związku z inwestycją, a nie jedynie koszty wpływające na wartość rynkową środka trwałego.
