Refundacja kosztów kwalifikowanych zobowiązuje do korekty na bieżąco
Otrzymanie przez podatnika refundacji poniesionych wydatków (które w momencie poniesienia stanowiły koszt podatkowy) nie powoduje konieczności wstecznej korekty kosztów, a jest rozliczane na bieżąco.
Podatnicy, którzy są uczestnikami projektów współfinansowanych ze środków europejskich, najczęściej ponoszą koszty kwalifikowane z własnych środków, a po zakończeniu realizacji projektu występują z wnioskiem o refundację poniesionych wydatków. Rzadko zdarza się, że uczestnik projektu otrzymuje płatność z góry. Najczęściej wsparcie ma postać refundacji poniesionych kosztów.
Środki otrzymane przez uczestnika projektu, co do zasady, korzystają ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie wydatki i koszty sfinansowane z dochodów zwolnionych z opodatkowania nie stanowią kosztów podatkowych. Kwalifikacja podatkowa nie budzi większych wątpliwości, gdy podatnik otrzymuje środki z których finansuje koszty kwalifikowane. Uzyskuje on dochód zwolniony z opodatkowania, a przez to poniesione wydatki nie są kosztem podatkowym.
Wątpliwości pojawiają się jednak, gdy podatnik ponosi wydatki z własnych środków, a po zakończeniu realizacji projektu występuje z wnioskiem o refundację. Podatnicy mają wówczas wątpliwości, czy ponosząc koszty kwalifikowane z własnych środków mogą je zaliczyć do kosztów podatkowych. Wątpliwości są tym większe, że uczestnik projektu, ponosząc wydatek nie wie, czy wydatek ten zostanie uznany za podlegający refundacji, oraz w jakiej części zostanie zwrócony.
Jak uznał Dyrektor KIS w interpretacji z 8 marca 2019 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.683.2018.1.MO), ponoszone koszty przez uczestnika projektu powinny być zaliczane do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez uwzględniania faktu, że w okresach późniejszych wnioskodawca otrzyma refundację części kosztów. Podatnik zalicza do kosztów uzyskania przychodów koszty, które będą objęte refundacją, pod warunkiem, że spełniają one ogólną definicję kosztów podatkowych.
Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora KIS, w związku z otrzymaniem zwrotu poniesionych wydatków, podatnik zobowiązany jest do dokonania odpowiedniej korekty kosztu. Skoro korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że korekta kosztów uzyskania przychodów, którą zobowiązany jest dokonać podatnik, związana jest z otrzymaną dotacją, należy przyjąć, że korekta kosztów uzyskania przychodów winna być dokonywana na bieżąco, a nie w dacie poniesienia kosztu kwalifikowanego.
Jak podkreślił Dyrektor KIS, korekty należy dokonać nie w momencie otrzymania dofinansowania lecz, w momencie otrzymania dokumentu, z którego wynika przyczyna korekty tj. dokumentu potwierdzającego przyznanie dotacji.
