Estoński CIT ? koszty wszystkich samochodów osobowych do opodatkowania
Dyrektor KIS wydał interpretację, z której wynika, że od wszystkich samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności bez ewidencji przebiegu pojazdu należy płacić estoński CIT (Interpretacja z dnia 08.07.2022 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.83.2022.1).
W aktualnym stanie prawnym, podatnicy, którzy korzystają z modelu estońskiego, muszą płacić podatek od 50% kosztów używania samochodów osobowych oraz kosztów ich amortyzacji, o ile samochody te są używane w działalności przez osoby będące wspólnikami lub osoby z nimi powiązane. Koszty używania samochodów osobowych są bowiem przez ustawodawcę uznane jako ukryte zyski, których definicję zawarto w art. 28 ust. 3 ustawy o CIT.
Przez ukryte zyski rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem.
W szczególności do ukrytych zysków ustawodawca zaliczył 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku - w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.
Niestety wbrew obowiązującym aktualnie uregulowaniom oraz logicznym zasadom ich wykładni Dyrektor KIS, wydał interpretację, z której wynika, że od wszystkich samochodów osobowych wykorzystywanych do celów „mieszanych” należy płacić estoński CIT.
W uzasadnieniu interpretacji wskazano, że niezależnie od tego, że w modelu estońskim podatkowaniu podlega dochód odpowiadający wysokości ukrytych zysków, to opodatkowaniu tym podatkiem podlega również dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą). Właśnie za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą zostały uznane przez organ podatkowy, koszty używania samochodów osobowych, wykorzystywane w spółce przez pracowników niebędących wspólnikami, dla których nie jest prowadzona ewidencji przebiegu pojazdu.
W ocenie organu podatkowego, podstawę do opodatkowania wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, stanowi art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, iż mając na uwadze treść art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy o CIT, oraz podobieństwo jakie cechuje ukryte zyski oraz wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i brak szczegółowych przepisów odnośnie sposobu ustalania w jakiej wysokości należy zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydatki oraz odpisy amortyzacyjne i odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, związane z użytkowaniem samochodów osobowych dla celów mieszanych przez podmioty niepowiązane z podatnikiem, powyższe wydatki i koszty należy per analogiam zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w wysokości 50%.
Zauważyć należy, że powyższa interpretacja nie znajduje oparcia w aktualnie obowiązujących przepisach prawa. Nie sposób jednak nie zauważyć, że omawiana interpretacja już teraz wpisuje się w planowane działania uszczelniające rządu. Ministerstwo Finansów szykuje zmianę przepisów w tym zakresie. Zgodnie z zamieszczonym na stronach RCL projektem z dnia 27 czerwca 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz zmianie innych ustawy, od 1 stycznia 2023 roku zostaną dodane do ustawy odpowiednie zapisy modyfikujące definicję wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Z projektowanego art. 28m ust. 4a ustawy o CIT wynikać będzie, że do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie będzie się zaliczać wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku:
1) w pełnej wysokości – w przypadku składników majątku, wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności gospodarczej;
2) w wysokości 50% – w przypadku składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie na cele działalności gospodarczej.”,
Natomiast art. 28m ust. 5 otrzymuje brzmienie: „W przypadkach, o których mowa w ust. 4 pkt 2 lit. a oraz ust. 4a pkt 1, ciężar dowodu, że składnik majątku jest wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej, spoczywa na podatniku."
