Strata w związku z rozwiązaniem umowy dzierżawy, a KUP
Stratę w wysokości niezamortyzowanej wartości budynku wybudowanego na cudzym gruncie powstałą w wyniku rozwiązania umowy dzierżawy można ująć w kosztach podatkowych.
Takie stanowisko wynika z interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 13 kwietnia 2021 r. Sygn. 0114-KDIP2-1.4010.66.2021.2.PD.
Jak wynika ze stanu faktycznego spółka wydzierżawiła nieruchomość gruntową, na której zrealizowała inwestycje w postaci budynku i budowli, które stanowią u niej środki trwałe podlegające amortyzacji. Właściciel gruntu planuje zbycie tego składnika majątku. W związku z tym strony umowy dzierżawy zamierzają rozliczyć nakłady poniesione przez wnioskodawcę. Rozliczenie zostanie dokonane po wartości odpowiadającej ich bieżącej wartości podatkowej, tj. wartości wydatków poniesionych na nakłady pomniejszonych o dokonane odpisy amortyzacyjne.
W związku z tym wnioskodawca zadał m.in. pytanie: Czy w opisanej sytuacji niezamortyzowana wartość początkowa nakładów będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o CIT?
Zdaniem wnioskodawcy niezamortyzowana wartość początkowa nakładów będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o CIT.
Wnioskodawca wskazał m.in., że art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Tak więc, kosztem uzyskania przychodów, co do zasady będzie strata w środkach trwałych w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi. Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
W świetle powyższego możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu niezamortyzowanej wartości nakładów, należy oceniać przez pryzmat kryterium racjonalnego i ekonomicznego działania wnioskodawcy oraz z punktu widzenia realizacji celów wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a więc osiągania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
Wnioskodawca zwrócił uwagę, że ustawa o CIT nie zawiera definicji pojęcia „likwidacja”. W szczególności ustawa o CIT nie precyzuje, czy w celu uznania, iż doszło do likwidacji środka trwałego konieczna jest jego „fizyczna likwidacja”. Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie „likwidacji” środka trwałego, czy inwestycji w obcym środku trwałym powinno być rozumiane szeroko, tzn. przez likwidację powinno się rozumieć nie tylko fizyczne unicestwienie środka trwałego, ale także jego wycofanie (wykreślenie) z ewidencji, np. w związku z jego zużyciem technicznym, technologicznym lub utratą przydatności gospodarczej, czy też jego przekazaniem innemu podmiotowi.
Zdaniem Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą z przyczyn innych niż zmiana rodzaju działalności, tj. nie były zdeterminowane zmianą rodzaju działalności gospodarczej, a co za tym idzie utratą przez likwidowany środek trwały jego przydatności gospodarczej.
Organ podatkowy zgodził się z Wnioskodawcą.
