Wyposażenie nie powiększy kosztów przy sprzedaży lokalu mieszkalnego
Interpretacja indywidualna z dnia 28 stycznia 2020 r. sygn. akt 0113-KDIPT2-2.4011.565.2019.2.BO wpisuje się w utrwaloną linię orzeczniczą, zgodnie z którą wyposażenie lokalu mieszkalnego w komplet mebli stanowiących stałą zabudowę nie jest wydatkiem związanym z remontem (czy modernizacją) lokalu mieszkalnego, a co za tym idzie nie może powiększyć kosztów uzyskania przychodu przy jego sprzedaży.
Stan faktyczny będący przedmiotem wniosku dotyczył sprzedaży prawa własności lokalu mieszkalnego. Jej wątpliwości koncentrowały się wokół sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodu w ramach ww. transakcji.
Zdaniem Wnioskodawczyni, do kosztów uzyskania przychodu powinna ona zaliczyć:
- cenę zapłaconą w związku z nabyciem sprzedawanej nieruchomości,
- wydatki związane z zakupem wyposażenia do sprzedawanego lokalu,
- wydatki związane z zapłatą prowizji bankowej zapłaconej przy udzieleniu kredytu na zakup sprzedawanego lokalu,
- wydatki związane z zapłatą prowizji bankowej zapłaconej przy wcześniejszej spłacie kredytu po sprzedaży lokalu,
- wydatki poniesione na remont lokalu,
- oraz wydatki związane z zapłatą odsetek od rat kredytu na zakup sprzedawanego lokalu.
Zgodnie z zaprezentowanym stanowiskiem organu nie wszystkie wydatki wymienione przez Wnioskodawczynię mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w związku z transakcją sprzedaży lokalu.
Odnosząc się do sprawy, Dyrektor KIS wskazał na art. 30e ust. 2 ustawy o PIT, zgodnie z którym podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o PIT, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o CIT, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.
Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych = wartość wyrażona w umowie – koszty odpłatnego zbycia
Podstawa obliczenia podatku = Przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych – koszty uzyskania przychodu + suma odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od zbywanych nieruchomości lub praw majątkowych
Następnie organ zwrócił uwagę na różnicę pomiędzy kosztami uzyskania przychodu, a kosztami odpłatnego zbycia pomniejszającymi przychód, do których można zaliczyć m.in.: związane ze zbyciem koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego; prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości; koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości; wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy sprzedaży; opłatę notarialną, koszty i opłaty sądowe, związane z odpłatnym zbyciem.
Z kolei do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia zgodnie z art. 22 ust. 6c w zw. z art. 22 ust. 6e ustawy o PIT zaliczyć można:
- udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia;
- udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych poczynione w czasie ich posiadania, których wysokość ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.
W zakresie identyfikacji wydatków możliwych do zaliczenia jako koszty uzyskania przychodów zaznaczono, że należy brać pod uwagę tylko te wydatki, które mają bezpośredni wpływ na uzyskany przychód i zostały wymienione w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, jak zaznaczył organ, w doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym.
W związku z powyższym, zdaniem organu Wnioskodawczyni nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów:
- wydatków związanych z kredytem zaciągniętym na poczet zakupu przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego (prowizje od kredytu oraz uiszczone odsetki) - są to bowiem wydatki związane jedynie z pozyskaniem środków pieniężnych na zakup sprzedanego lokalu mieszkalnego, których nie sposób utożsamiać z wydatkami poniesionymi na jego nabycie;
- wydatków związanych z zakupem wyposażenia do sprzedawanego lokalu mieszkalnego, tj. stałej zabudowy kuchennej przymocowanej do ścian - zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą przyjmuje się, że wyposażenie lokalu mieszkalnego w komplet mebli stanowiących stałą zabudowę, nie jest wydatkiem związanym z remontem (czy modernizacją) lokalu mieszkalnego - tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 26 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 250/97. Umeblowanie (nawet to w trwałej zabudowie) i zakup sprzętów AGD nie może być podstawą do zastosowania ulgi w odniesieniu do tych wydatków, bowiem jest to jedynie element wyposażenia mieszkania, zatem nie ma charakteru prac budowlanych. Stanowisko takie potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 639/05.
Koszty uzyskania przychodów Wnioskodawczyni może powiększyć natomiast o wskazane we wniosku wydatki związane z zakupem materiałów remontowych, poniesione na farby, kleje, płytki i fugi, na podstawie faktury VAT (faktur VAT) potwierdzającej fakt poniesienia ww. wydatków przez Wnioskodawczynię.
