Składki ZUS w kosztach podatnika z innym rokiem podatkowym
Podatnicy CIT stosujący rok podatkowy inny niż kalendarzowy powinni również od początku 2023 r. zaliczać do kosztów składki na ubezpieczenie społeczne opłacane za pracowników na nowych zasadach.
Nowe zasady zaliczania do kosztów składek na ubezpieczenie społeczne dotyczą składek od wynagrodzeń ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych. Polegają one na tym, że składki (w części finansowanej przez płatnika) stanowią koszty podatkowe w miesiącu za który są one należne pod warunkiem opłacenia składek w terminie wynikającym z odrębnych przepisów. Z przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych wynika że składki za miesiąc, w którym zostało wypłacone wynagrodzenie są płatne do:
- 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;
- 15 dnia następnego miesiąca - dla płatników składek posiadających osobowość prawną;
- 20 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników składek.
Zmiana ta dotyczy sytuacji, kiedy wynagrodzenie ze stosunku pracy jest wypłacane w miesiącu następnym po miesiącu za który jest należne. Przed nowelizacją, aby takie składki miały być kosztem w miesiącu za który jest należne wynagrodzenie musiały być zapłacone do 15 dnia miesiąca po miesiącu, za które było należne wynagrodzenie (pomimo tego, że zgodnie z przepisami dotyczącymi ubezpieczeń społecznych mogły być zapłacone do 5/15/20 dnia miesiąca po miesiącu wypłaty wynagrodzenia).
Przykład
Zgodnie z zasadami obowiązującymi u danego przedsiębiorcy (spółka z o.o.) wynagrodzenia za dany miesiąc są wypłacane do 10 dnia następnego miesiąca.
Tym samym wynagrodzenie za styczeń zostało wypłacone 10 lutego. W związku z tym, aby składki ZUS mogły również być kosztem podatkowym stycznia musiały być zapłacone do ZUS:
- według starych reguł - do 15 lutego (jako 15 dnia miesiąca w którym nastąpiła wypłata wynagrodzenia),
- według nowych reguł - do 15 marca (jako 15 dzień miesiąca, po miesiącu w którym nastąpiła wypłata wynagrodzenia).
Nowe zasady obowiązują na podstawie ustawy z dnia 7 października 2022 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2180 z późn. zm.) (dalej również jako ustawa zmieniająca), która wprowadziła zmiany odpowiednio w art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, oraz art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.
W zakresie stosowania nowych zasad rozpoznawania składek w kosztach podatkowych powstały wątpliwości dotyczące podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy stosują rok podatkowy inny niż kalendarzowy. Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 2 ustawy zmieniającej, wprowadzony przepis jest stosowany do składek z tytułu wynagrodzeń, które są należne od 1 stycznia 2023 r. Jednocześnie jednak zgodnie z art. 20 ust. 13 ustawy zmieniającej podatnicy podatku CIT, którzy stosują rok podatkowy inny niż kalendarzowy, do końca roku podatkowego, który rozpoczął się przed 1.01.2023 r., a zakończy po 31.12.2022 r. stosują do końca tego roku podatkowego przepisy ustawy o CIT w brzmieniu sprzed nowelizacji.
Dlatego też powstały wątpliwości, czy w przypadku składek od wynagrodzeń należnych począwszy od stycznia 2023 r. również podatnicy stosujący przesunięty rok podatkowy stosują nowe zasady rozpoznawania składek w kosztach podatkowych.
W interpretacji indywidualnej z 28 marca 2023 r. (0111-KDIB1-3.4010.151.2023.1.JG) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko podatnika, że już od wynagrodzeń należnych za styczeń 2023 r. podatnik może stosować nowe reguły rozpoznawania składek w kosztach podatkowych, pomimo tego że jego nowy rok podatkowy rozpocznie się od 1 maja 2023 r.
Takie stanowisko zostało potwierdzone również w odpowiedzi z 25 stycznia 2023 r. Ministra Finansów na interpelację poselską nr 38286.
Tym samym już od 1 stycznia 2023 r. podatnicy stosujący przesunięty rok podatkowy mogą stosować nowe, bardziej preferencyjne zasady rozpoznawania w kosztach składek na ubezpieczenie społeczne.
