Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej – koszty finansowania dłużnego
Podatnicy nie muszą stosować ograniczenia w kosztach podatkowych, dotyczącego kosztów finansowania dłużnego, w zakresie w którym to finansowanie dotyczy długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Do niedawna dyrektor KIS rygorystycznie interpretował pojęcie długoterminowego projektu, co jednak uległo zmianie.
Zgodnie z art. 15c ustawy o CIT podatnicy muszą wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego jeżeli przekracza wyższą z kwot:
- 3 mln zł,
- 30% podatkowej EBITDA,
Kosztami finansowania dłużnego są wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków.
Co istotne ograniczenia w kosztach nie stosuje się w zakresie kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej. Definicja ustawowa z ustawy o CIT jest bardzo ogólna, stanowi ona, że Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym.
Pojęcie długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej budziło istotne wątpliwości, które dotyczyły m.in. finansowania budowy infrastruktury pozwalającej na pozyskanie energii z odnawialnych źródeł w tym wiatru, lub słońca.
W wydawanych interpretacjach indywidualnych Dyrektor KIS powołując się na przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami kwestionował prawo do uznania za "długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej" projektów dotyczących wytwarzania energii elektrycznej (w tym z odnawialnych źródeł energii).
Przeciwne stanowisko przyjmowały w tym zakresie sądy administracyjne, np.
- Wyrok NSA z 8.02.2023 r., II FSK 1615/20
- I SA/Kr 428/22 - Wyrok WSA w Krakowie (wyrok prawomocny – dyrektor KIS wycofał skargę kasacyjną).
W tym pierwszym wyroku sąd wskazał Dostrzegając wątpliwości co do zakwalifikowania elektrowni wiatrowej jako inwestycji realizującej ogólny interes publiczny w rozumieniu art. 15c ust. 10 u.p.d.o.p., należy rozważyć, czy może być ona uznana za element wartościowy, korzystny lub pożądany przez zbiorowość, ale w oderwaniu od definicji i kryteriów przyporządkowanych gospodarce nieruchomościami. Dopiero wtedy można wyprowadzić uprawniony wniosek co do możliwości zastosowania wyłączenia limitowania kosztów planowanego finansowania dłużnego na podstawie art. 15c ust. 8 u.p.d.o.p., w szczególności mając na względzie, że wyłączenie to stanowi wyjątek od zasady limitowania takich kosztów, ale także, że elektrownia wiatrowa służy zapewnieniu społeczeństwu dostępu do energii elektrycznej i odpowiada przyjętemu przez rząd kierunkowi transformacji energetycznej, tworząc infrastrukturę służącą dobru publicznemu i zaspokajającą potrzeby społeczne.
Obecnie dyrektor KIS akceptuje stanowiska przedstawiane przez wnioskodawców, wskazując, że finansowanie infrastruktury dotyczącej wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej. Tym samym koszty finansowania takiego projektu nie podlegają wyłączeniu z kosztów na podstawie art. 15c ustawy o CIT.
Takie stanowisko zostało zajęte m.in. w interpretacji indywidualnej z 28.11.2024 r. (0111-KDIB1-2.4010.573.2024.1.EJ), a także interpretacji indywidualnej z 17.06.2024 r. (0111-KDIB1-2.4010.203.2024.1.EJ).
Tym samym podatnicy, którzy do tej pory stosowali ograniczenie kosztów finansowania dłużnego, a realizowali inwestycje w odnawialne źródła energii powinni przeanalizować, czy nie jest zasadne dokonanie korekty zeznań podatkowych.
