Praca zdalna nie powoduje powstania zakładu podatkowego
Pracownik brytyjskiej spółki pracujący zdalnie z Polski nie jest podatkowym zakładem zagranicznym.
Stanowisko to potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.246.2023.1.AK.
Stan faktyczny sprawy
Wątpliwości co do powstania obowiązku podatkowego w Polsce wyraziła spółka z siedzibą w Wielkiej Brytanii. Pracownikiem tej spółki jest programista – polski obywatel będący rezydentem brytyjskim. Pracownik pracuje dla Wnioskodawcy w biurze w Wielkiej Brytanii od przeszło 7 lat. Przez wzgląd na zmianę sytuacji osobistej, zwrócił się on z prośbą do spółki o możliwość okazjonalnego świadczenia pracy z terytorium Polski. Pracownik w Polsce zatrzymywałby w Polsce się u swojej partnerki lub rodziców i pracował z ich domów.
Spółka podkreślała, że poza zatrudnieniem polskiego pracownika, który chce pracować jeden tydzień w miesiącu z domu, który znajduje się w Polsce, nie posiada żadnych szczególnych związków z Polską. W szczególności nie ma i nie planuje otwierać biura w Polsce, nie będzie miała żadnego dostępu ani kontroli nad miejscem, w którym pracownik będzie używał swojego komputera i pracował.
Z kolei pracownik wykonując swoje obowiązki, będzie się kontaktował tylko z zespołem w Wielkiej Brytanii. Pracowałby przy swoim komputerze w domu i pracował dla brytyjskiego biura logując się zdalnie. Programista nie będzie zaangażowany w kontaktowanie się z klientami spółki, co zresztą pozostaje poza zakresem jego obowiązków służbowych. Jednocześnie nie będzie uprawniony do zawierania ani negocjowania umów w imieniu Spółki.
W przedstawionych okolicznościach Spółka chciała uzyskać informację czy będzie podlegała podatkowi dochodowemu od osób prawnych oraz obowiązana do rejestracji w Polsce.
Zakład podatkowy w CIT i UPO
Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast w myśl z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład.
Z przepisów ustawy wynika więc, że uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce.
Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza:
a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje
- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.
Definicja ta ma więc zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej.
Siedziba Spółki znajduje się na terytorium Wielkiej Brytanii, dlatego też analiza czy posiada zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, dalej: UPO) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: "Konwencja MLI").
W myśl art. 5 ust. 1 i 2 UPO, określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Określenie to obejmuje w szczególności: siedzibę zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat, kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom, albo każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.
Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 UPO, bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:
a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania;
c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu przerobu przez inne przedsiębiorstwo;
d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia którychkolwiek rodzajów działalności, o których mowa w punktach od a) do e) niniejszego ustępu, pod warunkiem jednak, że całkowita działalność tej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.
W sprawie istotny jest także przepis art. 5 ust. 5 UPO, zgodnie z którym bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 niniejszego artykułu - działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa w Umawiającym się Państwie, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4 niniejszego artykułu, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.
Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 UPO wynika, że dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki:
- istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
- stały charakter takiej placówki,
- wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.
Rozstrzygnięcie organu
Dyrektor KIS stwierdził, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie można mówić o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze działalności spółki na terytorium Polski za pośrednictwem programisty. Pracownik zatrudniony w Polsce nie będzie bowiem wykonywał zasadniczej działalności gospodarczej spółki. Jego zadaniem jest wykonywanie pracy dla wewnętrznych celów spółki na stanowisku programisty i jest częścią zespołu, który odpowiada za systemy handlowe wykorzystywane do monitorowania aktywności handlowej i rynkowej, dokonywania wszystkich czynności podejmowanych po zakończeniu transakcji (procesy po-transakcyjne) i innych działań niezwiązanych z handlem, np. systemy zarządzania ryzykiem, systemy rejestrowania transakcji po ich przeprowadzeniu i uzgadniania danych. Ponadto, programista nie bierze udziału w handlu prowadzonym przez spółkę ani w kontaktach z klientami spółki.
Organ rozstrzygnął, że działalność pracownika spółki na terenie Polski nie będzie stanowić "zakładu" w rozumieniu przepisów ustawy o CIT i UPO, a w związku z tym spółka nie będzie zobowiązana do rejestracji podatkowej zakładu w Polsce z powodu pracy pracownika przez jeden tydzień w miesiącu z domu w Polsce.
