Przepis ten sam, a interpretacje różne (opublikowano w Dzienniku Gazeta Prawna, 11.09.2018 r.)
Usługi pośrednictwa nie są podobne do usług reklamowych, gdy mowa o obowiązku poboru podatku u źródła. Ale są do siebie podobne, gdy oceniamy prawo podatnika do zaliczenia ich do kosztów podatkowych.
Niedawne interpretacje indywidualne dyrektora KIS prowadzą do wniosku, że wynagrodzenie wypłacane za usługi pośrednictwa na rzecz podmiotów powiązanych oraz z rajów podatkowych nie może być w pełnej wysokości kosztem podatkowym.
Podważa to zasadność zlecania pośrednictwa takim podmiotom. Z drugiej strony zlecanie ich firmom niepowiązanym może rodzić zagrożenie ujawnienia istotnych informacji biznesowych.
Ograniczenie kosztów w CIT
Począwszy od 1 stycznia 2018 r. koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, są limitowane. Jeśli przekroczą 3 mln zł, mogą być kosztem podatkowym tylko do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA. Ograniczenie ma zastosowanie, jeżeli wydatki poniesione zostały na rzecz podmiotów powiązanych albo podmiotów z rajów podatkowych.
Pomocnym w określaniu wydatków, które podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów podatkowych mogą być stanowiska organów podatkowych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła. Organy podatkowe uznają, że wynagrodzenie wypłacane na rzecz pośrednika nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła. Zdaniem fiskusa, usługi pośrednictwa nie stanowią również usług o podobnym charakterze (np. do usług reklamowych). Takie stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 lutego 2018 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.375.2017.2.JP) oraz interpretacji dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 sierpnia 2015 r. (sygn. IPTPB3/4510-196/15-2/IR).
Pełny tekst artykułu: „Usługi o podobnym charakterze”. Przepis wciąż ten sam, a interpretacje różne (opublikowano w Dzienniku Gazeta Prawna, 11 września 2018 r.)
