Ulga na powrót nie zawsze wymaga powrotu do Polski
Do skorzystania z tzw. ulgi na powrót, przy spełnieniu pewnych warunków, jest uprawniony podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Obejmuje ona zarówno podatników, którzy ponownie zamieszkują w Polsce po okresie emigracji, jak i podatników którzy po raz pierwszy zmienili rezydencję na polską.
Ulga na powrót jest uregulowana przepisami zawartymi w art. 21 ust. 1 pkt 152 oraz art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepisy te wskazują na warunki, jakie musi spełnić podatnik, aby jego przychody były zwolnione z podatku dochodowego.
Pierwszy z nich wskazuje, że zwolnieniu mogą podlegać przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł. Dodatkowo przychody te muszą pochodzić z określonych źródeł:
- ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy,
- z umów zlecenia,
- z pozarolniczej działalności gospodarczej (do których mają zastosowanie zasady opodatkowania skalą podatkową, podatkiem liniowym, IP Box albo zryczałtowanym podatkiem dochodowym w zakresie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych),
- z zasiłku macierzyńskiego.
Ulga na powrót odnosi się do przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym podatnik przeniósł miejsce zamieszkania do Polski albo od początku roku następnego.
Aby podatnik mógł skorzystać z ulgi na powrót, w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatnik musi podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Ponadto podatnik musi posiadać certyfikat rezydencji lub inny dowód dokumentujący miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do zwolnienia. Podatnik skorzysta z ulgi, jeśli nie korzystał z niej uprzednio, w całości lub w części - w przypadku, gdy ponownie przeniesie miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Ustawodawca szczegółowo opisuje warunki odnoszące się do miejsca zamieszkania, które są konieczne do spełnienia przez podatnika chcącego skorzystać z opisywanego zwolnienia przychodów.
Po pierwsze podatnik nie mógł mieć miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym:
- a) trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz
- b) okres od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Po drugie przed zmianą rezydencji podatkowej na polską podatnik musiał posiadać miejsce zamieszkania:
- na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieprzerwanie przez co najmniej 5 lat kalendarzowych lub
- nieprzerwanie co najmniej przez okres, wskazany pod literą a) i b), w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, Konfederacji Szwajcarskiej, Australii, Republice Chile, Państwie Izrael, Japonii, Kanadzie, Meksykańskich Stanach Zjednoczonych, Nowej Zelandii, Republice Korei, Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej lub Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Warunek odnoszący się do miejsca zamieszkania podatnika przed zmianą rezydencji na polską nie obowiązuje podatników posiadających obywatelstwo polskie, Kartę Polaka lub obywatelstwo innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo Konfederacji Szwajcarskiej.
Z powyższego wynika, że posiadając wskazane w ustawie obywatelstwo lub Kartę Polaka, podatnik musi spełniać warunek przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski, ale nie musi spełniać „warunku powrotu”.
Przykładowo obywatel Białorusi, Ukrainy, czy Brazylii posiadający Kartę Polaka nie musiał mieszkać w Polsce przed zmianą rezydencji na polską. Ma on możliwość skorzystania z ulgi na powrót, pomimo że nie wracał do Polski, gdyż mógł nigdy wcześniej w Polsce nie być.
Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, mi.in. w interpretacji indywidualnej z 15 kwietnia 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.53.2025.2.MB.
Zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawczyni posiada Kartę Polaka od czerwca 2021 r. wydaną przez Konsulat Generalny RP (Ukraina). W czerwcu 2023 r. uzyskała ona zezwolenie na pobyt stały na terytorium RP na podstawie Karty Polaka.
Do Polski przeprowadziła się na stałe 27 lutego 2022 r. i od tej daty centrum jej interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce. Podjęła ona pracę na terytorium Polski od 1 kwietnia 2022 r. W latach 2019-2021 jej miejscem zamieszkania do celów podatkowych była Ukraina. Posiada ona certyfikat rezydencji podatkowej na terenie Ukrainy w latach 2019-2021 wraz z tłumaczeniem uwierzytelnionym. Od 1 stycznia 2022 r. do 27 lutego 2022 r. jej miejscem zamieszkania do celów podatkowych była Ukraina. Wnioskodawczyni skorzystała z ulgi w rozliczeniu PIT za rok 2023.
Biorąc powyższe pod uwagę, Dyrektor KIS stwierdził, że na gruncie opisu sprawy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na zasadach wynikających z tego przepisu, w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych od 2023 roku.
Kontakt:
Julia Kowalska
j.kowalska@doradca.lublin.pl
tel. 81 532 23 75 w. 357
