Identyfikacja momentu wykonania długotrwałej usługi dla celów VAT
Wykonanie usługi jest doniosłym momentem, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego w VAT. Zwykle momentem tym jest wykonanie ostatniej czynności składającej się na daną usługę, przy czym nie jest to reguła uniwersalna.
W stosunku do usług ciągłych oraz usług dla których określono następujące po sobie terminy rozliczeń lub płatności (rozliczanych w okresach rozliczeniowych, powtarzających się) przepis art. 19a ust. 3 ustawy o VAT definiuje moment wykonania usługi jako ostatni dzień okresu, do którego odnoszą się rozliczenia lub płatności, z tym zastrzeżeniem, że usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
W praktyce oznacza to, że w przypadku, w którym strony nie umówią się na okresowe lub częściowe rozliczenia z tytułu „wieloletniej” usługi, sprzedawca musi przyjąć, że usługę świadczoną w danym roku podatkowym wykonał z końcem tego roku. Za wyjątkiem świadczeń wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT, takich jak media czy najem, z zasady będzie to równoznaczne powstaniu obowiązku podatkowego VAT albo rozpoczęciu bieg terminu do wystawienia faktury powodującej jego powstanie.
W kwestii zastosowania analizowanego uregulowania wątpliwości powzięła Spółka świadcząca wieloletnią usługę obsługi procesu inwestycyjnego. Sama zainteresowana uznała, że nie jest to świadczenie wymagające rozliczenia „przynajmniej raz w roku”, zwłaszcza że w trakcie jej świadczenia nie zna wysokości należnego wynagrodzenia, które będzie jej należne dopiero w związku z uzyskaniem prawomocnego pozwolenia na budowę. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 4 czerwca 2025 r. (sygn. 0114-KDIP1-1.4012.268.2025.2.AWY) wyraził odmienne zdanie. W piśmie tym wskazał, że „art. 19a ust. 3 obejmuje usługi ciągłe, czyli takie, których świadczenie jest nieprzerwane, ale też usługi, które mogą polegać na wykonywaniu wielu kolejnych, powtarzalnych czynności w dłuższym okresie. Jednocześnie art. 19a ust. 3 ustawy nie znajduje zastosowania do świadczeń jednorazowych, nawet jeżeli płatność ustalona została w ratach.”. Ponadto organ podatkowy podkreślił, że zainteresowana powinna była tak ukształtować zasady określania i dochodzenia należnego wynagrodzenia, aby mogła wywiązać się z ciążących na niej obowiązków, gdyż fakt, iż ustalenie wynagrodzenia na moment obowiązku podatkowego może być w pewien sposób utrudnione nie wyłącza obowiązku terminowego rozliczenia podatku należnego.
Nie jest to pierwsze stanowisko, w którym organ akcentuje konieczność terminowego rozliczenia podatku należnego pomimo trudności z określeniem podstawy opodatkowania.
Kontakt:
Anna Mełgieś
a.melgies@doradca.lublin.pl
tel. 81 532 23 75 w. 344
